Van de Tuinders: In Memoriam
April 2025 – Tekst en foto’s door Elske de Kruijter, tuin 204, foto’s door Diederik Klumper
Onlangs overleed, geheel onverwacht, na een kort ziekbed, onze medetuinder Gini.
Gini werd geboren in Zimbabwe op een boerderij met haar vader, moeder, broer en zus. Op haar achttiende kreeg Gini, zoals iedereen in die tijd, een Engelse werkvergunning voor twee jaar, in verband met het koloniale verleden. Met haar verdiende geld besloot ze, met twee vriendinnen, te gaan liften door Europa. Na de tweede lift werden zij afgezet bij de camping in Durgerdam. Daar liepen ze toevallig Diederik tegen het lijf. Hij hield net een korte pauze tijdens zijn fietstocht langs de dijk. Ze raakten aan de praat en die avond al besloot Gini bij Diederik in Amsterdam te blijven. Samen kregen zij een dochter, Leya. Gini, Diederik en Leya betrokken hun tuin aan de Scheg een jaar of zeven geleden. Gini’s hart ging uit naar Natuurlijk Tuinieren. Haar eigen tuin is dan ook een wilde- bloemen paradijs. Ze bezat de gave om ieder plantje of zaadje op te kweken tot een weelde. Zelfs de avocadoplant die ze liet ontspruiten uit een pit groeide bijna door het dak van hun tuinhuis. Niet alleen planten hadden het goed bij haar, ook dieren kregen haar volle aandacht. Ze kende vele soorten bijen bij naam en gaf ze allemaal een plek in de bijenhotels in haar tuin. Vogels werden gevoerd en nauwkeurig gade geslagen. Ze koesterde alles wat leeft, mens, dier en plant, voelde aan wat er nodig was.
Gini was vanaf het begin actief op het tuinpark. Ze zette zich altijd voor honderd procent in en was een drijvende kracht. Rechtvaardigheid was voor haar erg belangrijk. Ze was oprecht geïnteresseerd en kende veel mensen. Lange tijd was ze op zaterdag te vinden bij Natuurlijk Tuinieren en de Tuinpark Commissie. Later zat ze in de Bouwcommissie en deed regelmatig mee aan het schouwen van de tuinen. Ze deed mee aan het tellen van vlinders en ijsvogels. In de winter hakte ze wakken in de bevroren sloten, samen met Fred Haaijen. Ze heeft een tijd op hoog niveau gekookt in het clubhuis. Ze schreef ook leuke recepten voor de tuinkrant en kookte eenmaal per jaar een heerlijk diner voor de Tuinkrant Commissie. Haar passie voor het koken was lange tijd ook haar werk. Ze heeft in drie verschillende restaurants in Amsterdam gewerkt. Het langste werkte ze in restaurant De Kantine, nu restaurant Fosco, in het oude ontsmettingsgebouw naast het Lloyd Hotel. Ze kon er veel van haar creativiteit in kwijt. Ze was niet erg recept vast. Ze bladerde een beetje door een kookboek om leuke ideeën op te doen en maakte vervolgens haar eigen creaties die altijd zalig waren. De laatste tijd was ze bezig met het bedrukken van stoffen met natuurlijke kleurstoffen gemaakt van bladeren. Dat deed ze onder de vleugels van Anneke