Judaspenning
Plantenleven: Anke’s planten
Judaspenning is een plant waar je lang profijt van hebt. Eerst bloeit hij mooi en ruikt hij lekker, en vervolgens maakt hij ook nog eens schitterende zaaddozen waar het zonlicht heel mooi doorheen schijnt.
Mei 2025 – Tekst en illustraties door Anke Kamerman, tuin 36
Je hebt drie keer lol van de judaspenning: eerst als hij bloeit en heerlijk geurt, en daarna als hij zaad maakt. Wanneer je de zaden verwijdert, houd je vaak mooie zilverkleurige, dunne, eivormige vliezen over. Dat gebeurt ook door de wind, maar vaak blijven de bruinige dekbladeren toch zitten. Er zijn tweejarige en vaste soorten judaspenning in de handel. De vaste plant bloeit lila. De tweejarigen zijn er in het paars, wit en violet, en sommige cultivars hebben witte randen of vlekken op het blad. Het is aan te raden om de tweejarigen elk jaar te zaaien, want ze bloeien het eerste jaar niet.
De verwilderde plant groeit in Nederland. De inheemse variant is volgens de website Flora van Nederland (https://flora-van-nederland.kentaa.com) in België, vlak over de grens bij Vaals, te vinden. Ik ken alleen de tweejarige soort, waarvan we de witte en paarse in de tuin hebben. Hij kan tegen zure grond en staat het liefst in de zon, maar hij kan ook tegen halfschaduw.
Judaspenning wordt 70 tot 100 centimeter hoog. Ze worden bij mij in de tuin opgegeten door de slakken, maar gelukkig heb ik er wel een aantal van kunnen overhouden. De plant schijnt aantrekkelijk te zijn voor insecten. Volgens de vlinderstichting is ie geliefd bij het oranje tipje. De vlinder geniet van de nectar, en de rups eet de blaadjes. Ik heb dit jaar voor het eerst een donkerbladige judaspenning met violette bloemen besteld bij Vreeken’s zaden, de Lunaria annua ‘Chedglow’.