Daphne en haar kinderen
Tuinverhalen: welkom bij ons
Wie zijn de nieuwe tuinders op ons tuinpark? Deze keer spreken we met Daphne Gakes van tuin 207.
Juli 2025 – Tekst en foto door Michele Hutchison, tuin 147
Hoe lang heb je je tuin al?
‘Ik heb ‘m sinds een paar jaar, maar dit jaar is het eerste dat ik er intensief ermee bezig ben. Ik noem het mijn ‘tuinjaar’. Ik heb het huisje van Jan- Erik en Lot overgenomen; zij zijn verhuisd naar een andere tuin hier op het park. Mijn eerste jaar overkwam het me, het was vooral wennen. In mijn tweede jaar begon ik met Algemeen Werk, met mijn baby op de rug. Ik werkte mee met de werkgroep Natuurlijk Tuinieren, daar kreeg ik lessen in tuinieren. Vervolgens kreeg ik mijn tweede kind, en dat betekende nog een jaar uit de running. Ik deed alleen het hoognodige. Nu de kinderen 1 en 4 jaar oud zijn, begint het pas een beetje leefbaar te worden hier.’
Je hebt je draai gevonden dus?
‘Ik begin nu pas te snappen hoe alles gaat hier – met snoeien, met de regels, met tuinafval – en daar ben ik achter gekomen door te praten met anderen. Ik heb nog geen groene vingers, maar heb er wel fiducie in dat dat ooit gaat komen. Net als bij koken: het is iets dat je moet leren en oefenen. Ik zit nu in de Schouwcommissie met iemand die alles over planten weet, en dat is voor mij super leerzaam.’
Doe je alles alleen? Dat was vroeger mijn probleem als alleenstaande moeder, het combineren van op de kinderen letten en tuinieren, en ook nog Algemeen Werk.
‘Ja, maar ik heb trucjes geleerd. Ik zet bijvoorbeeld mijn kind in de kruiwagen, samen met de snoeisels, en zo lopen we naar afvalplaats. En wat ooit moestuin was, is nu een zandbak. Ik heb een zandbak en een aardebak, haha.’
‘Ik ben nu gewend om elke zaterdagochtend te komen en iets langer te blijven. Als we hier slapen is het ook makkelijker, maar overnachten vond ik heel spannend in het begin. Op ons laantje is bij iedereen weleens ingebroken.’
Ga je iets veranderen aan de beplanting?
‘Het was al tof aangelegd door Jan-Erik en Lot. Er zijn appels, peren, goji-bessen, druiven. De basis is er al, naar mijn smaak. Ik had een seizoen de zorg voor m’n tuin uitbesteed aan een kennis, maar die plantte tuincentrum-bloemen,en dat is minder mijn ding. Moet je eens ziens: in mijn tuin groeien aardperen, die vormen een geweldige, hoge schutting van tweeënhalve meter– dat is meer waar ik van houd. Ik ben nu bezig met een wilgentakkenwal en een insectenmuur. Ik zaai elk jaar klaprozen als enige extra. Het is zo mooi als die allemaal in bloei staan. Ik hou ervan alles zo natuurlijk mogelijk te houden.’
Dit was de laatste bijdrage van Michele Hutchison aan de tuinkrant. Ze is verhuisd naar een andere stad en heeft haar tuin op ons tuinpark opgezegd. We willen haar bedanken voor al haar leuke, interessante stukken die ze de afgelopen jaren enthousiast voor ons heeft geschreven, en wensen haar veel plezier en succes in haar nieuwe woonplaats.
Daphne en haar kinderen